Pain d’Epice, voila! Lot-proof recept

Met een zwaar gekneusde maag nog van de oliebollen tijdens de jaarwisseling, hangt, niet uit de keuken te rammen, baklustige Lot alweer met het olijke Nieuwejaarshoofd in een een stapel kookboeken.
Met een niet te stoppen enthousiasme en ik de Gadverdammekoekjes als eenmalig bah, bah, bah, foei-incident heb betiteld, heb ik besloten me niet uit het veld te laten slaan op het gebied van brood en banket. Ter geruststelling, de avondmaaltijd en hartig voer heb ik aardig onder de knie en trek ik regelmatig volle tafels mee maar het zoete spul is soort van blinde vlek. Mislukt als vrouw heb ik niets met chocolade of koekjes, ik lik nog liever aan een zoutsteen.
Maar goed, ik heet geen Remi en ben niet alleen op de wereld en hoewel ze niet staan te trappelen als ik naar bakken nijg, is het gewoon een kwestie van tijd of een toevalstreffer dat ik iets eetbaars uit de oven tover en er een wereld voor mijn bloedjes opengaat en zij voortaan zonder angst in hun ogen zich aan mijn baksels kunnen wagen.
Met een all you can read- abonnement van de Bieb op zak is het bijzonder prettig om gewapend met twee Big Shoppers het hele vak Kookboeken te plunderen.
En dan stuit ik op Pain d’Epice…..bingo! Dat wordt ‘m! Chique hé? Nu denk je natuurlijk hoofdschuddend ” Lot, je kan niet eens koekjes uit het Donald Duck kookboek tot een goed einde brengen en dan zet je gelijk hoog in met een Pain d’ wattes?!”
Daar heb ik je, aux Francais klinkt alles als een culinair hoogstandje maar het is gewoon doodordinaire ontbijtkoek, moet lukken, ik hou me braaf aan het recept, krijg nog van wantrouwige dochter Sophie nog een “nu géén koffiepoeder op eigen initiatief erbij doen, mam”, de Gadverdammekoekjes hebben diepe sporen achtergelaten vrees ik, en zowaar: mission accomplie! Jummie, jummie en nog eens jummie, een vrijbrief om volgende keer eens flink te experimenteren met noten of geraspte kaas (grapje) er in….Eindelijk…misschien met een schepje oploskoffie?! Ik ga echt een ouwe koekenbakker worden!