Koekenbakker slaat op hol!!!

De koekenbakker in mij is opgestaan, koeken zal ik bakken!!
Eindelijk, eindelijk mag ík het ererondje lopen met een succesnummer in plaats van man Peter met zijn opschepperige mastodontenbroden, en dat zullen ze weten ook!
Het succes van mijn eerste capsones Pain d’Epice ( ontbijtkoek dus) is linea recta naar mijn hoofd geschoten en smeekt om meer bejubel en toegejuich. Grommend van genot, snuivend en smakkend met een dikke duim omhoog, zó wil ik mijn gezin zien. Koekkrummels op de kinnetjes en hunkerend naar meer, zo en niet anders.
Wel zonder een bak suiker, omdat ik die gebitjes toch wel enigzins intact wil houden. Voor het gezond hoeven we het niet te doen want hoe je het wendt of keert : koek blijft koek, koek om van te snoepen en anders moet je aan de rijstwafels gaan.
Onverschrokken pak ik de volkoren spelt meel, van de dichtstbijzijnde molen, die nog op de aanrecht bivakeerd en ik gister écht superwálgelijke boerenkoolmuffins mee gemaakt heb. “Boerenkoolmuffins zegt U?! Hoe kom je er op?! Waarom?!”hoor ik op de achtergrond. Tsja, dat krijg je na één succesje, je denkt gelijk dat alles goud wordt wat je leuk hebt bedacht. Goed idee leek me, leuk verantwoord snackje, met belegen kaas, rookvlees, eitje en boerenkool uiteraard, komijn en rozemarijn en teentje knoflook, volkoren spelt, in mijn hoofd ging dat prima smaken.
De harde werkelijkheid was dat de meurende keutelachtigen  nogal wat minder prettige overeenkomsten vertoonden met paardenmest en daar zijn we niet zo van. De eendjes heb ik deze keer maar ontzien, die hebben het vast nog druk met het geestelijk verwerken van de Gadverdammekoekjes van vorige week.
Maar…ontbijtkoek nummer twee, met minimaal “you-basterd” suiker, maximaal vervangen door appelstroop (ijzer) en honing en plantaardige amandelmelk, hoe melk je een amandel in vredesnaam, is garant voor ererondje twee, en de koekenbakker-Oscar gaat naar…… En, bijkomend voordeel: door de verantwoorde suiker reductie kan er een dubbele laag gezouten roomboter op, yeah!