Appeltaartjam van de Jam Madame

Een heus Helmantelschilderij , zomaar op het aanrecht! In mijn keuken!
In mijn dromen dus, de halve tonnen zijn nét op. Henk Helmantel..laatst nog bij hem thuis op de koffie geweest in Westeremden. Miljonair op klompen, stond doodleuk zijn stoepje te vegen toen we de auto uitstapten, moet ook gebeuren, toch?
De begroeting was uiterst vriendelijk en we betraden zijn schitterende huis, op naar de koffie!
Achter de voordeur zat een mevrouw aan een tafel waar we geld aan moesten betalen. Dat is vreemd denk je misschien, maar het betreft natuurlijk zijn eigenste expositie thuis. Eens in de zoveel tijd stelt de fijnschilder zijn eigen galerie aan huis open voor publiek en daar wij mesjogge zijn van zijn werk én we toch in de buurt waren, moesten we maar es een bakkie gaan doen bij Henk. Tezamen met duizenden anderen uit alle uithoeken van Nederland.
Sapperdeflap, dat was wel open mondenwerk, de oh’s en ah’s waren ruimschoots vertegenwoordigt.
Een mens moet dromen hebben en een kekke verjaarskalender van de Grote Meester Schilder paste beter bij mijn budget, heb ik gelijk 12 mooie ploatjes tegelijk en dat voor 12,50, ha, wie is er hier nu slim?!
Nog een rondje tuin, bezaaid met walnoten en appeltjes, gluren we nog even via een raam schaamteloos zijn atelier in, waarop we betrapt worden want ai, daar komt ie net binnen en ziet direct hoe wij, Tokkies als we zijn, elkaar verdringen om es effe lekker stiekem naar binnen te kijken. Ach, schaamrood is ook een mooie kleur, zeker in de Herfst.

En dan kijk je weer thuisgekomen naar je aanrecht en de prei die je uit ruimtegebrek even op de broodtrommel gedeponeerd hebt en de appels voor de te maken appeltaartjam  en denk je: Dat zou Henk moeten zien, die maakt daar vast wel wat van, een wis en waarachtig stilleven waar ik bruut een einde aan maak voor een kunstige Appeltaartjam van de Jam Madame.