WANTED: Bezorgers, bij voorkeur “alive”
We hebben er al wat versleten in de loop der jaren met de ontbijtservice: Leuke bezorgers. Niet omdat we zulke afschuwelijke werkgevers zijn (??). Maar in het weekend op onchristelijke tijden gezellig met opgewekt gezicht ontbijten overhandigen gaat toch niet iedereen in de koude kleren zitten.
Het eerste slachtoffer van de reeks bezorgers was een hoofdprijs, net van school met net zijn rijbewijs en nog niet weten wat te doen in het leven. Een lange dunne spijker nog met enorme blauwe ogen, die bij de inkoop bij de Bonte Koe altijd extra bonbonnetjes toegestopt kreeg. Daarnaast belden onze klanten voor zijn rekeningnummer. Dit voor de fooi die ze vergeten waren op moment van ontbijtbezorging.
Hoogtepunt met hem was toch wel een muis in de geactiveerde ventilator van onze bedrijfsauto. Hierdoor werd er gemalen muis naar binnen geblazen, ik bespaar je verdere details. We hebben de ventilator door een garage vakkundig moeten laten uitpulken. Duur muisje was dat.
Wegens overschot aan hersencapaciteit hebben we deze toch richting goede opleiding het nest uit geduwd en volgden daar een nieuwe opmerkelijke reeks. Van een dame die de snelweg niet op durfde en haar man dus al drie dagen braaf meereed, wat zij na drie dagen huilend opbiechtte.
Daarna een bekende van ons. Knappe verschijning, soort Prince-look a like, maar dan zonder make up en hoge hakken. Daar was plots iets met een Cold Case mee en kwam hij op Opsporing Verzocht. Deze zien we 12 jaar niet meer terug…
De volgende was een via via, één die niet had misstaan als vrouw van George Clooney, zo prachtig was ze. Iedere morgen kwam ze binnen of ze er al drie uur styling op had zitten. Over representatief gesproken, neem daar es een voorbeeld aan, slonzige Lot! Helaas liep dit ook niet goed af. Wegens de vele ingelaste koffiepauzes moesten onze klanten wel erg lang wachten op hun ontbijt.
Daarna diende de volgende ontbijtridder zich al aan, een plaatje in fris bloemetjes overhemd! Langer dan twee meter. Hierdoor moesten we de bedrijfsruimte beneden naar de winkel boven verhuizen anders paste hij niet. Dochter Sophie durfde alleen niet meer door de winkel als “de knapperd”er was, zo knap.
Deze kanjer hield het even vol, maar het nachtleven won en kon ik op zijn FB pagina lezen dat ie “helemaal naar de kl#$te was aan het gaan” op een bruut feest om vervolgens 5 minuten later aan de telefoon te hangen met bibberig stemmetje dat ie griep had ( terwijl de technohouse op de achtergrond denderde) Beide partijen besloten ieders zijns weg te gaan. Na die stapavond kregen we stilzwijgend de bedrijfsauto total loss gereden weer ingeleverd…
Op zoek dus weer naar verse bezorgers. En toen onze vriend kunstenaar Frits, als laatste in Schiedam. Maakt de meest prachtige, écht beeldige beelden waar in de crisis weinig animo voor was. Hem hebben moeten achterlaten na onze verhuizing , de reiskosten Schiedam-Groningen waren ietwat hoog.
De laatste afhaker onlangs, betreuren we nog steeds, ook geen raar verhaal over, gewoon, een hardwerkende fijne meid. Maar met een meervoudige hernia werd in de auto zitten bijzonder lastig en om staand te rijden was ze weer te lang . Dus……weer op zoek naar die gezellige, vrolijke ZZP’ er, bezorgers, in bezit van eigen auto, behoeft geen dansdiploma of visakte, luisvrij wenselijk!
