Vermenigvuldigende schoenenmysterie opgelost!

De dag dat het schoenenmysterie wordt opgelost! En dan heb je een eitje of twintig teveel gekookt, ken je dat? Waarschijnlijk weet ik het antwoord wel en schud je verbaasd “nee, not lately” en daaruit maak ik dan weer op dat jij géén ontbijtservice runt. Ik dus wel en mochten wij vanmorgen voor een megabedrijf een smakelijk ontbijtbuffet cateren. En als je dan op een tijdstip waarop “normale”mensen deze uren enkel bewust meemaken als ze op vakantie gaan en om 6.00 op Schiphol moeten staan, sinaasappels staat te persen, Croissanten staat te bakken, mik je ongemerkt zo een doosje extra van de stapel zwavelbommetjes in de pan.
Dat wordt of drie dagen eiersalade op brood met alle gevolgen van dien, óf mijn versie van sotosoep met gekookt eitje. Gewoon beiden dan maar, effect blijft hetzelfde en in Groningen zijn we wel wat gas gewend.
Deze keukenprinses ( Fiona uit Shrek dan) is onder de pannen, radio aan en de deels verorberde kip van gister uit elkaar trekken, bouillonnetje trekken met restjes uit de groentela en het kippenkarkas, gaat helemaal goed komen. En dan knalt er een Golden Oldie uit de speaker: “You’re the one that I want” uit Grease en dan gebeurd het…..Nu heb ik meerdere nummers die ik als puber niet begreep, te lui was om de tekst uit te pluizen, message in a bottle van The Police bijvoorbeeld, zong ik toch jaren i.p.v. ” Since I wrote my note” “Since I broke my nose”, meer kon ik van mijn krasjes elpee niet opmaken. Ook met Madonna had ik zo’n dingetje met La Isla Bonita waar zij over “Eyes like the desert”zingt en ik keer op keer “eyes like potatoes” uitzong. Túúrlijk, ik vroeg me soms best af hoe ogen als aardappels er uit zagen en of dat een positief iets was. Opmerkelijk is dat man Peter, nadat ik zoveel onnozelheid had opgebiecht om mij eens fijn te kunnen uitlachen, ook al jaren exact het zelfde zong als ik, nou ja zeg!
En dan Frank Boeijen met zijn Zwart/Wit, ik dacht dat ik toch hoorde “en denk in de kleur van je haar” wat in dit geval wél tot navraag leidde en bleek hart te zijn, maar ja, kom op, Frank Boeijen, wie verstaat ‘m wel?!
John Travolta dus, het grootste mysterie der tekstmysteriën, AL 36 JAAR SLECHTS, al 36 jaar probeer ik mij parende en barende schoenen voor te stellen wanneer hij naar mijn inzicht “I’ve got shoes, they’re multiplying” zingt.
Ik kijk nog eens naar het kippenvel op de snijplank, denk aan goosebumps, omdat ik dat een leuk woord vind (?) en hoor het ineens…tromgeroffel…”I’ve got CHILLS, they’re multiplying. Chills!! Dat klinkt een stuk aannemelijker, schoenenmysterie opgelost! Proestend om zo’n hoog doos-gehalte mijner zijde zoek ik man Peter en begin met “ik dacht altijd enz”waarop hij me begrijpend aankijkt en serieus antwoord met “ja, ik heb dat ook altijd zo raar gevonden dat met die schoenen”…Ook hij is zoveel jaar na dato opgelucht dat het schoenenmysterie opgelost is!

P.S.: Ter geruststelling, ik ben mij al decennia bewust dat Co Starring géén acteur is waarvan niemand weet hoe hij er uitziet en Omnibus niet de schrijver is van oneindig veel boeken.

Lot