Muizen in de keuken! Leuk zeg!

Vandaag muizen bij mijn vaste bloemiste voor de ontbijtservice gekocht, logisch toch? De Aldi verkoopt  computers. Bij de HEMA boek je gewoon tegenwoordig ook doodleuk een heuse mini-cruise naar New Castle. Hopelijk inclusief een lekkere vette rookworst voor onderweg.

Geen echte muizen natuurlijk. Dat is niet zo hiegienies in de keuken. Echter koddige handgemaakte metalen muisjes die zich saampjes aan het verstoppen waren tussen al die mooie creaties van bloemen en planten waar de dames van De Laatbloeier in uitblinken.

Tijdens het maken van een beeldschoon boeket, helaas voor mijn klanten bij het bestelde ongelofelijk lekker ontbijt, maak ik altijd even een rondje door de winkel. Op zoek naar nieuwe snuisterijen.

En daar zaten ze dan : Het muizenechtpaar, tussen het groen. Woordeloos te roepen : Wij horen in jouw nieuwe keuken, op die nog kale vensterbank, écht waar! Uiteraard! Antwoord ik hardop en hoep, daar zaten ze al op de toonbank. Vervolgens informeerde ik naar de kiloprijs. Die viel reuze mee  dus de koop was snel gedaan. Dus mijn nieuwe huis of keukengenootjes belandden ,met zorg en voorzichtigheid in een papieren verhuiszakje. Zo in mijn tas.

Nu houden ze me gezelschap in de keuken. Nemen al mijn werkzaamheden waar. Ik kan geen stukje kip meer op de grond laten vallen tijdens de roerbak en terug in pan mikken zonder gespot te worden. Nu ja, dat komt de gezondheid weer ten goede.

Nog een bijkomend dingetje ( het word druk in de keuken) : zit Mama Muis ook ineens in mijn hoofd. Wie zegt u?Mama Muis schrijft, blogs, boekjes, boeken, over mensen, over leven en overleven. Maakt kunstwerkjes van afval o.a. papieren muisverhuiszakjes ( Marian, ik heb het zakje voor je bewaard!). Leren kennen via Marktplaats nota bene. Ik had een bouwkeet over, (wie niet?) en zij bouwt keetjes over. Bijna hetzelfde maar dan nét anders.

En nieuwsgierig als ik ben Google ik met wie ik keetverkooptechnisch te maken heb. Dat komt allemaal maar thuis langs, die Marktplaatsbaksels. Stuit ik op haar blog, vol muizenissen, fijne verhaaltjes waar ik al 4 jaar van smul. Niet eens zo’n bleek, zwak schrijfstertje die nauwelijks daglicht ziet, neeeeuh!

Deze Power-Muis is een heuse broodschrijfster. Een échte, die o.a. ook nog es helemaal selluf keten verbouwd en vertimmerd. Bouwketen, die getransformeerd worden tot heuse jaloersmakende Keetjes. Ze heeft zelfs een Papa Muis en schrijft ook nog eens geweldige kinderverhaaltjes en kinderboeken waar in het, valt mij op, bizar weinig over muizen gaat. Hierover gereclameerd te hebben bij de schrijfster herself, wordt mij doodleuk medegedeeld dat ze niet zoveel met muizen heeft. Wel met slakken, nu vraag ik je!!

Ik lees nog steeds met veel plezier iedere blog uit haar pen (toetsenbord). Kijk af en toe meewarend naar die brave muisjes in het  raamkozijn. “Heb niet zoveel met muizen” hoor ik haar typen. Tsss, rare Mama Muis, maar ja Mama Slak klinkt ook wel erg sloom.

Lot