Oplossing tegen die kilootjes te veel!!
Oplossing tegen die hardnekkige, blubberige kilootjes te veel. Nooit meer iemand alleen met je onderarm uitzwaaien. Bovenarmen stevig tegen je zij drukken om je flapperende kipfilets niet te etaleren. Niet meer op verjaardagsvisite in de tuin het spannende moment meer mee te hoeven maken of dat oude plastic stoeltje van 5 euro, van Blokker met die flinke scheur in het pootje, je gewicht gaat houden. Vervolgens dat je instant zó het onbedoelde middelpunt van het feest bent terwijl je met je glaasje bovendien nog rechtop ietwat verdwaasd in het gras zit. Omringd door een geplette stoel en een meute gierende mensen hun telefoon op je richten.
Denk aan staand je tenen kunnen zien zonder voorover te buigen. Het einde van de “muffintopping” boven je te strakke broek. Afscheid van het okselvet dat je nog in je B.H. probeert te stuwen en door wil laten gaan als onderdeel van je borst.
Wat hebben namelijk Shoarmaschotels, tapasjes, blokjes kaas, patatjes, gamba’s met zelfgemaakte mayo, gebakjes en tosti’s met héél veel extra druipende kaas. Vervolgens koekjes, nootjes, Chineesje, hamburgertje , Pizzaatje en warme saucijzen broodjes. Een 6 gangen menu met bijpassend wijnarrangement. Appeltaart met slagroom, plankje Franse stinkkaasjes en Fuet. De zó lekker ruikende vers gebakken croissantjes voor de ontbijtjes, allemaal met elkaar gemeen?
Ten eerste: Als je er “je” achter plakt lijkt het een stuk minder erg. Alsof wanneer je er een verkleinwoord van maakt het formaat automatisch slinkt. Túúrlijk, wanneer je een “Pizaatje” besteld stopt er plotsklaps een scooter voor de deur met een bescheiden doosje. In tegenstelling tot dat karrewiel met het welbekende plasje olie in het midden. Ook kilootjes teveel schijnen even zwaar te zijn als heuse kilo’s…
Maar dat was ‘m niet, die gouden tip, dé oplossing.
Hier komt ie, tromgeroffel….: Het aller, aller enige wat je er voor hoeft te laten is maar één ding, vergeet Sonja Bakker. Weg met Weight Watchers. No more Bootcamping met een rood zweethoofd, hijgend én publique midden in een openbaar park, je vetrollen verpakt in roze Spandex. Daarnaast gecomplimenteerd door plukken nat haar die aan je gezicht plakken, waarbij het snot over je kin stroomt. Klaar!!
De Magic Word is……KEERTJE. Keertje is ons grootste vijand. Klinkt zo onschuldig, zeg het maar een paar keer achter elkaar, een keertje, keertje. Een beetje verontschuldigend, samenzweerderig, quasi ondeugend. Schouders iets omhoog en gekanteld naar voren, hoofd ietwat schuin naar rechts , kin iets omhoog, mond een beetje samengeknepen zodat het nog lijkt of je nog twijfelt ( right!) en dan komt ie: Een keertje…..
Keertje is evil, kwaadaardig, demonisch, een saboteur vermomd als onschuldig woord, weer die “tje” achter de “keer”en hop, een eetdelict in wording. En dan ook nog: “Je moet jezelf wel eens wat gunnen zo af en toe” maakt het “keertje” helemaal af. Met als gevolg dat mijn kekke zomerjurkjes van weleer dit jaar wederom op de plek blijven waar zij ooit naar verbannen zijn, de kast.
Ooit…
Hmmmm….. OOIT?! Zou “ooit” er ook één zijn, familie van “KEERTJE” ? Food for thought!!!
Dat mag gewoon, zoveel je wilt, food for thought, zitten geen gemene calorieënbeestjes in. Geen familie van.
Nu ik erover nadenk…”Ooit nog wel een keertje” hét bewijs!!! Ze spannen samen, het is een complot!!! Wees gewaarschuwd!! Verban deze woorden en probeer ieder contact te vermijden, succes verzekerd! De oplossing!
