Onze moestuin en gemene lieveheersbeestjes

Onze moestuin…Echt hé! Complete, onbetwiste moestuin kneuzen zijn we! De schande van de buurt! Krom van schaamte lopen we als we aan weerzijde een voorzichtige blik op de naastgelegen tuinen werpen. Boerenkolen zien we, meters hoog, strakke rijen aardappelen, bonen noem maar op. Één groot groentewalhalla… bij de buurtjes dan.

Man Peter, nota bene zoon van een ongekroonde volkstuinkoningin pur sang, gíng er voor dit jaar. Aan hem ging het niet liggen, Tjakka! Zakjes magische toverbonen, met een waarde ik met gemak 20 kilo keurig gekweekte bonen bij de groenteboer had kunnen kopen) werden ingeslagen. Sla, broccoli, snijbiet, mais werd voorgekweekt overal en nergens in huis. Dit jaar zouden we zeker 4 maanden geen groenteboer meer bezoeken.

Mijn afdeling appelbomen en kruidentuin stonden er welvarend bij en dat gaf de burger moed!
Nu maar al die onbespoten pitamientjes de grond uitkijken maar en handenwrijvend aan de eerste snijbietstamppot denken.

Het moést ook goed komen daar dit jaar de heg is vervangen door nog piepjonge boompjes en wij ongegeneerd eindelijk bij de buurman konden gluren en wij tot de conclusie kwamen dat het bij ons wel heel langzaam gaat. Na drie spaarzame maaltijden bonen waren we al door de voorraad heen.  De sla opgegeten door de duiven. Daar bovenop na een stevige woei alle zonnebloemen geknakt en ons sneue groentekerkhof passend “opfleurden”.

Zelfs de door een echte, heuse kweker opgetrokken rode kooltjes en bietjes , die we stiekem vals spelend gekocht hadden om trots aan de op visite komende volkstuinschoonmoeder te laten zien, kwijnde onder onze ogen weg.

Nu ja, gelukkig hadden we de appels nog, bomen vol, zeker 150 kilo schat ik. Bijna klaar voor de pluk, appels tot het je oren uitkwam. Dit jaar weinig wespen dus mooie gave appeltjes. Appeltaartjam voor de ontbijtservice, jum!
Gewapend met vier grote vouwkratten en snoeischaar naar de eerste boom getogen waar ik de eerste appel bepotel.
Gut, er wonen lieveheersbeestjes in, tientallen, ieuw! De volgende ook en de volgende. Mijn arendsoog dwaalt over mijn landgoed. Vervolgens schat ik dat zo’n duizend oranje kapoentjes zijn neergestreken op mijn onschuldige appelbomen.

Lieveheersbeestjes op/in je appels, denk je nu misschien, doen die dat? Antwoord: Lieve lieveheersbeestjes doen zulke nare dingen niet. We hebben het hier over gemene, agressieve, uit Azië geïmporteerde, Aziatische lieveheersbeestjes, zo verteld mij Wikipedia. Deze vliegende Gremlins zijn dol op rijp fruit. Hebben bovendien geen natuurlijke vijanden en vermoorden vervolgens ook nog onze rood/zwarte snoezepoezige kapoentjes.

Dus….tik met tranen in mijn ogen uiteindelijk 2 euro af voor een kilootje appels in een -snik- winkel .
Buurman, met sprookjesachtige moestuin, die door het ( tijdelijk)ontbreken van een degelijke heg, heeft nu ook goed zicht op onze “Garden of Shame” . Vervolgens zet de beste man nu, waarschijnlijk gedreven door een diep, diep medelijden, stilzwijgend, regelmatig emmers vol bonen en kroppen sla subtiel bij de tussendeur. Drukt schalen vol pruimen in de handen van mijn appelloze bloedjes, onze vitamineheld.

Hmmm, die groentepoel van verderf en bederf is zo’n tien bij tien, misschien moeten maar wat dieper graven en voor een zwembad gaan volgend jaar. Bellen we teneinde maar bij de buurman aan of we een kopje sla kunnen lenen.

Lot