Killerbody, bikinilijf
Als ze in de media met een killerbody bedoelen dat je een willekeurig slachtoffer kan verstikken met een pronte, goed gevulde boezem of al zittend met een riante derriere een tere borstkas kan vermorzelen, zit ik geramd!
Bikinilijf, ook geen probleem, bikini’s bestaan in verschillende maten en ik heb een lijf, kunnen we ook afvinken. En trouwens; ik heb het veel te druk met eten en ontbijten klaarmaken voor de ontbijtservice maken om zomaar met mijn reflecterend spierwitte lijf in de zon te gaan liggen bakken. Bakken doen we uitsluitend in de keuken!
Het enige probleem wat wel de kop opsteekt is het immense schuldgevoel naar het overgrote te krappe deel van mijn zomergarderobe die dit jaar wéér niet buiten mogen spelen.
De eerste zonnige, warme en welkome lentedagen hebben zich al aangediend en de inventaris van, zeg maar, gekrompen kleding is gemaakt.
Ik spreek mezelf een streng toe om niet als vorige zomer lekker praktisch in die fijne, zwarte slobberbroek en uitgelubberd, zwart shirt rond te hobbelen, want zit zo lekker en het bukt makkelijk met werken in de tuin, maar eens voor een wat vrolijkere verschijning te gaan.
Totaal mislukt als vrouw heb ik aan “shoppen” een hartgrondige hekel en zolang ik niet al te erg voor lul loop vind ik het al snel best.
Het werkt ook wel mee dat we buiten de bewoonde wereld vertoeven en doet de voormalig keurig aangeklede stadse zonder gene in een oude joggingbroek (van de Zeeman, nota bene!) met op reuzeslippers van man Peter een rondje met het hondje ( de kinders gaan in het weekend zelfs in pyjama en kaplaarzen), geen haan die er naar kraait.
Maar goed, bij mijn geinige wijde tuniekjes is er geen speling meer in de taille en ik hang als een rollade in mijn favoriete jurk.
Ik kan natuurlijk met Dé Linda mee gaan lijnen, die haar gewicht als wereldnieuws beschouwd en verwacht zij dat zelfs het NOS journaal hier een aflevering aan gaat spenderen, maar onze Lin gaf al aan vóór ze begon er geen zin in te hebben, én…weg motivatie!
Ik stort met mijn killerbody-xl wel op de xxl-tuin, 1200 m2 moet gesnoeid, gegrasmaaid, en onkruidvrij gemaakt worden dan nog de kruidentuin en de moestuin, tel uit je winst, tegen de tijd dat de herfst in aantocht is pas ik met gemak in die dan weer inmiddels veel te dunne zomerjurkjes.
Ik tover wel een kekke nieuwe outfit uit de compuut, hoeft ma Flodder er de deur niet voor uit en is slechts de pakketbezorger getuige van mijn voortsluimerende verloedering, ik fluister de smachtende jurken en de rest van de tot kastvulling gedegradeerde klamotten een oprecht “sorry” toe en beloof, inmiddels een voorjaarstraditie, dat het volgend jaar écht hun jaar wordt.
