Vreemdgaan, broodje van eigen deeg

Vreemdgaan doe ik wel eens. Zoals eerder vermeld: brood bakken zit bij man Peter in de vingers.
Die handen kneden en kneden iedere dag vol overgave weer een mooi soepel deeg om zijn kroost en vrouw van brood te voorzien. Mijn eigen warme bakkertje!

Maar ondankbaar mens dat ik er ben vind ik het ook weleens lekker om in de automobiel te stappen. Naar Groningen Stad te tuffen en daar vreemdgaan. Daar zit Broodje van eigen deeg . Een Franse bakker in Groningen, hoe verzin je het?!

En daar mag ik toch graag inslaan. Dan kom ik hebberig met minimaal één pain d’ alouette, één pain aux cereales, een traditioneel Frans stokbrood en 4 chocolade croissants onder de arm licht hijgend van opwinding de winkel uit. Croissants (hele lekkere) hebben we zelf natuurlijk ook voor de ontbijtservice, maar de chocolade croissants van die Franse bakker zijn onnavolgbaar!

Ruikt wel goed hoor, zegt man Peter mat. Dit terwijl hij de buit argwanend aanschouwd. Ook wel een mooie korst hoor, vind hij.
Het zal best lekker zijn…En dat is het ook! Mooie dikke donkere knapperige korsten en niet te compacte en niet te luchtige binnenkant. Zonder broodverbeteraars en andere vreemde onnodige toevoegingen, puur brood!

Nu heb ik nog niet over Otto gehad, onze rare teckel, mijn derde kindje. Dit eigenwijze geval was zo’n beetje het enige ras wat bij ons gezin past. Omdat ik meer een kattenmens was, benaderd een teckel dit aardig. Ze luisteren ook niet of zeer selectief en uitsluitend in eigenbelang.

Afijn, tijd voor een rondje met het hondje en als ik terug kom wil ik een foto maken van een prachtig ambachtelijk, HEEL brood. Deze foto had ik je ook graag willen laten zien maar helaas kon IEMAND toch niet wachten. Nu ja, hij heeft nu twee dagen handenrust met deze voorraad. Kan ie ze daarna weer extra laten wapperen!

Lot