Misbaksels, het is niet eerlijk!

Misbaksels in wording! Ha!! Ik zal ‘m krijgen dacht ik overmoedig. Hij moet altijd van die idioot grote broden bakken met grote luchtige blazen, robuuste ingesneden korsten van enorme afmetingen. Bij hem vliegen er altijd de oh’s  en de ah’s door de kamer als hij weer met zo’n opschepperige mastodont trots loopt te paraderen, de uitslover! Het lijkt wel een Amerikaan: Het moet altijd groter.

Een bescheiden, leuk pistoletje zal je hem niet zien maken, te weinig wauw effect natuurlijk! Dus dacht moeders dat zij haar gezin s’ morgens aan den ontbijtdis  even te kunnen laten knipperen met de ogen bij het aanzicht van een schaal vol knapperige, luchtige doch voedzame pistoletjes.

En inderdaad zo geschiedde, althans gedeeltelijk… Ik heb hoofdstuk pistoletten bakken kennelijk overgeslagen en had ik reeds bij het vormen en in de oven zetten een naar voorgevoel in mijn buik kriebelen, dit gaat ‘m niet worden Lot, dacht ik nog. Ik antwoorde dat ik wel een beetje positief moest blijven en ik luisterde.

Het moment van de waarheid viel niet mee, ze waren knetter mislukt en nog geen centimeter gerezen, als of iemand  op de bakplaat gezeten had. Tsja, ontbijten moeten we toch en ze zijn gaar, misschien zijn ze deze ochtend nog niet helemaal wakker, hoop doet leven. Maar nee, de ogen gingen inderdaad knipperen, dochter Sophie: Wat is dát??? Zoon Stijn werpt 1 blik op mijn misbaksels en antwoord: Plattoletten. Hilarisch! Grrr. Dapper zijn ze aan het eten geslagen en waren ze best te eten ondanks er natuurlijk nog de opmerking “ik mis alleen nog shoarma en knoflooksaus, mam” achteraan kwam, stelletje misbaksels!. Morgen maar weer het stokje aan paps overgeven 🙁

Lot