Missie vergistoeristen geslaagd!

Ons bezoek, vergelijkbaar met Oranje-vergistoeristen op 30 april in Amsterdam. Dit op 1 mei in Duitsland waar het net als bijna ieder land, behalve Nederland, de dag van de Arbeid is. Dus alles dicht, kortom, geen succes. Stonden we dan, domme Hollanders, alleen op de parkeerplaats voor een dichte supermarkt in een spookstadje. Bijkomend voordeel was dan weer wel dat er niemand was om ons uit te lachen. Of erger nog : onze foto in een landelijke krant af te drukken als zijnde die vergistoeristen aus Holland.

Na een tiendubbelle check of er geen Dag van de Arbeid- After party is op 2 mei o.i.d. wederom de volgende dag richting Deutschland getuft. Het laatste adres om ontbijt te bezorgen was in Winschoten, dus al lekker onderweg. Tis maar 26 minuten maar het voelt toch langer en verder. Beetje vakantiegevoel. Hélémaal naar een ander land, tsjonge!

Met een vleugje argwaan en bovendien in het gezelschap  van onze eerste kleinkinderen nemen we het laatste bochtje. Echter toch nog ietwat angstig, maar ja hoor….Tientallen Nederlandse kentekens en een enkele Duitse verwelkomen ons. Lichten zijn aan. Boodschappenkarretjes met rinkelende flessen schieten ons voorbij. Open! We kunnen los!

Uhh, rewind…kleinkinderen? Las je nu net ” bovendien in het gezelschap van onze eerste kleinkinderen”? Yep!
Projectje kinders om een hele week voor een rauw ei te zorgen alsof het hun kind betreft. Dat gaat ook niet zonder slag of stoot. Namelijk heb ik ze er op moeten wijzen tijdens een winkelmiddagje  dat de kleintjes écht niet in een snikhete auto konden blijven met de zon er op. Met als gevolg hebben ze de hele middag met een rauw ei door Groningen gesjokt.

Op de fiets naar school met een ongekookt eitje was wat lastig dus hebben wij ons beschikbaar gesteld al oppas oma en opa. Opdat de tienerouders zich op hun schoolcarierre kunnen richten.
Nu nemen wij onze taak echter zéér serieus. Daarom kon het zo gebeuren dat wij op stap gaan met twee eitjes op de achterbank. Tenslotte kan je ze zolang niet alleen thuis laten natuurlijk!

Gelukkig is het grauw guur weer en met het dakraam op een kier mogen ze in de auto blijven terwijl wij als kleuters in Disneyland door de supermarkt rennen. Met een griezelige precisie werken wij koortsachtig ons waterdichte winkelsysteem af zodat geen pakje, flesje, doosje, zakje, broodje, vleesje ongezien blijft. Ik wil het allemaal! Vooral die geweldige roggebroden van een kilo voor, hou je vast, 1 euro en 19 centjes!

Met twee volle karren met een kop erop en toch een geweldig lage kassabon moeten Heidi en Stienus nu toch écht plek maken op de achterbank. Gaan nog even op de kiek voor hun paps en mams. Vervolgens laden we met één hand, want de broodjesafdeling aangerand, de auto in om weer hélémaal naar het vaderland te reizen.

De hebspieren zijn moe maar voldaan, de kleinkinders nog heel, genoeg goed voer en drank om een visite-tsunamie uit het Westen te kunnen overleven. Evenals gul flessen Chardonnay á 1,49 her en der cadeau te kunnen doen. Volgende maand maar weer es een dagje op vakantie. Echter even een feestdagencheck doen, ten slotte eieren in de kinderzitjes en gáán!

Lot