Super….Niks Super!
Meivakantie, super, middagje Leer pakken in Duitsland met de kinders, broodje brätworst verzwelgen. Rondje door de stad en op de terugweg pikken we bovendien nog efkes een boodschapje bij een Super op.
En daar dus de welbekende Aldi nietsvermoedend binnen getogen.
Blij verrast met een ander assortiment, VERS roggebrood en prachtige zuurdesembroden voor, hou je vast: 1 euro en 19 cent! Knapperige korsten en bedwelmende luchten doen ons besluiten de broodafdeling te plunderen. Alsof we een minuut gratis winkelen hebben gewonnen.
Terwijl we enkel voor een zak gesneden andijvie kwamen begint onze kar zich driftig te vullen met de meest gore chipjes ( as leterom bleek) en dubieuze smeerworstjes. Belachelijk goedkope Chardonnay ’s en een fles Gin voor de bodemprijs.
Man Peter laad een traytje bier in na drie keer naar de prijs gekeken te hebben en toch nog “een dit kan toch niet kloppen” gevoel te hebben. Echter verrukt bij de kassa tikken we een habbekrats af en kijken we elkaar aan alsof we goud op hebben gegraven. Dit is léuk!
Eenmaal thuis storten wij ons op de compuut voor het nodige research en blijkt dat half Groningen regelmatig de drankkast aanvult in Duitsland. Evenals in menig Groningse broodtrommel een degelijk Duits brood prijkt.
Hebberig en immer hongerig als wij zijn wordt het strijdplan gesmeed. De boodschappenbrief aangelegd. Adressen van zeker drie verschillende grootgrutters opgespit. De Maandag wordt geprikt. Ten slotte worden de hebspieren in het voorafgaand weekend flink getraind. Alsof het bijvoorbeeld een weekend Parijs betreft, verheug ik me op de boodschappenronde.
En dan breekt Sla Je Slag Maandag aan! Kinders naar school, alle ontbijten bezorgd voor Ontbijtservice Noorderland. Achterbanken plat. Ggrote koelboxen in de aanslag. Evenals een stapel vouwkratten achterin. Hardcore shopprofs die we er zijn en gáán!
Deze keer naar Bunde, 25 minuutjes slechts verwijdert van dit pril gevonden winkelgeluk. Gevonden in één keer, een uniqum voor ons, alle drie op hetzelfde terrein nota bene en een lege parkeerplaats. Lekker rustig nog….Lekker donker ook nog. Alle drie de supermarkten op het rijtje. Dit terwijl er toch echt van 8.00-19.00 op de deur staat en het al ruim na tienen is. “Dit klopt niet”zegt man Peter, “misschien een nationale feestdag o.i.d.”. Ik weiger dat pertinent te geloven, dat kan níet waar zijn!
Het is een klein gehucht, we rijden gewoon door naar Leer. Daar zijn ze namelijk heus open want : ik wil het, ik wil het, ik wil het!!!
Nog in de ontkenningsfase tuffen wij naar een uitgestorven stad om ook dáár voor een potdichte niet superige Super te staan. Hebben wij weer!! Totale desillusie!
Het zij zo en om de teleurstelling maar weg eten betreden we de enige open bakkerij! Vier man voor ons. Ik oefen in mijn hoofd alvast mijn broodbestelling in het Duits. Spot zes heerlijke kaasbroodjes die naar me lachen in de vitrine. Daarvan kaapt de Herr voor mij er echter vier weg. Man Peter fluistert al dat ik het niet ga redden. De volgende twee klanten bestellen slechts croissants. Een jubeljuig huppeltje gaat door mijn lijf, nog één laatste klant te gaan, spannend!
Onze hoofden draaien haar richting op en met open mond wachten wij aandachtig op haar bestelling en YES, ze wil een ontbijt bestellen! Ik maak een Lee Towers move met mijn arm, die kaasbroodjes zijn de onze. Echter dan zegt het broodmeisje, wijzend op haar horloge, dat het Frühstück is afgelopen waarop de dame dan maar de Käsebrötchjes besteld (NEEEEH!!). Vervolgens verlaten wij bedremmeld het pand.
Want nu móet ik natuurlijk een kaasbroodje en er is heus wel een andere bakker open. NOT dus, terug naar de kaasbroodjesloze bakker om daar dan maar tenslotte “gewone”broodjes en brood te halen. Het is hoogste voedertijd nu en nood brrekt lekkere trek.
Beteuterd bestel ik wat mooi uitziend brood en verheug me dan maar op om zo meteen in een knapperig, ambachtelijk waldcornbroodje te bijten.
Het broodmeisje overhandigd mij het tasje brood en noemt een belachelijk lage prijs, verbaasd kijk ik op van mijn portemonnee. Vervolgens hoor ik haar ( in mijn hoofd klonken haar woorden heel laag, in slow motion) zeggen: ” Es ist besonderes billig heute, das brot is von….GESTERN” , waarna wij met hangende schoudertjes, een tas oud brood rijker het pand verlaten.
Dag van de arbeid noemen ze dat, wat bleek! Arbeiten dan, hup, brood bakken, kassa’s draaien, vakken vullen, maar nee hoor!
Zo’n dag, laat maar. Morgen weer. Super!
