Kerst explosie in huize kleffe hap

Eindelijk! Kerst in zicht! Als ware Kerstmuts zijnde de heerlijkste maand van het jaar.
Hoe ik aan dat Kerst-gen kom is mij een raadsel. Als kind vroeg ik me al af of ik geen vondeling was. Op de stoep gelegd door zigeuners. Zo niét-Kersterig waren mijn ouders en zus. Dit terwijl mijn kamertje eruit zag als een Indiase gepimpte Vrachtwagen.

Het kon mij niet kitscherig genoeg zijn, more is not enough. Het liefst héél veel gekleurde lampjes, die als kers op de taart, nog in verschillende snelheden konden knipperen, Yeah! Dat kamertje barstte uit zijn voegen als ik mijn Kerstbehandeling had afgerond. De straatverlichting kon gerust uit blijven.

Deze wansmaak had ik zeker niet van moederskant want mocht er een boom worden aangeschaft was deze smaakvol en sober met medewerking van de Bijenkorf aangekleed en kon ie zó in de VT Wonen.
Nu had ik destijds een zigeunervriendinnetje en, man, wat vond ik die inrichting van haar woonwagen prachtig! Al dat goud, porseleinen beeldjes, kristallen kroonluchters en de fluwelen bordeauxrode krullende sofa, geweldig! Maar één blik in de spiegel en één blik op mijn ouders zag ik toch erg veel uiterlijke overeenkomsten. Zal gewoon wel een foutje van Moeder Kerst-Natuur zijn.

Maar jottum, het Kerst-gen blijkt erfelijk te zijn! Dochter Sophie roept al in April “IK HEB ZO’N ZIN IN KÉÉÉRST!!!”
Ongeduldig wachten wij tot die baardmans weer met de pakjesboot huiswaarts keert en boem! 6 December staat ie in vol ornaat. Takken krom gebogen van de hoeveelheid versiering die ik in de loop van de jaren verzameld heb. Helaas zonder Bijenkorfbudget, maar oh wat zijn we blij met de Action. Alsof ik een minuut gratis winkelen heb gewonnen raas ik ieder jaar over de afdeling. Eén hand tegen de achterplaat van het schap plaatsen, arm losjes neerleggen en lopen maar. Kar goed onder het schap  houden en gáán!

Nu is het in de loop van de jaren qua kleur en flikkerende lampjes iets afgezwakt en zijn we ook geen aflevering ieder willekeurig hulprogramma van RTL-materiaal. Desalnietemin het is toch weer een knusse Kerstgrot geworden. Gevuld met hele gelukkig kindjes die alleen nog maar kaarslicht toestaan zodat ik op de gok mijn vorkje prik bij het avondeten.

Een kast vol chocoladeblokken op een stokje voor warme chocolademelk. Kerstkransjes in de Kerst-koekjespot, radio op Kerstkanaal.be voor de échte Kerstklassiekers. Sound of music gedownload. Met als gevolg vluchtgedrag van de mannelijke helft van het gezin, maar dan hebben dochter en ik meer te snoepen, heh heh.

Traditiegetrouw voor het Kerstdiner gaat er een enorme Pino de oven in waar we nog drie dagen restjes van eten, zo groot. Een belachelijke berg cadeautjes onder de boom.  “Volgend jaar doen we wel wat minder hoor!” roepen wij voor het twaalfde jaar aaneen…

Zucht…Kleffe bende, we passen gewoon zo in een kneuterige UNOX- reclame. Maar dan vallen we door de mand want die heerlijke, warme Kerstdagen vieren wij niet in een Allerhande-setting met little Black Dresses en mannen in kraakheldere witte overhemden, losjes opengeknoopt.  Geen kinderen met ingewikkelde, gevlochten kapsels en een minismoking voor het jongetje, neuh. Wij Kerstvarkentjes doen dat in joggingbroeken met slobbertruien en bespeur ik daar een foute onesie?! Lekker samen Kerstzwelgen in hobbezakken waar straks klodders cranberrysaus op zitten en slobbersokken waar een platgetrapte Pommes Duchesse onder plakt.

Op pantoffels buiten nog een fikkie stoken in de tuin, een paar roetvegen op mijn wangen…nu nog een glazen bol en het zigeunerinnetje in mij is weer present!

Lot