Gatverdammekoekjes, met gemak te weerstaan
Eens in de zoveel tijd krijg ik een vlaag van baklust. Dat dit nog steeds niet alle alarmbellen laat afgaan na zoveel misbaksels van mijn hand en ik in plaats van aan die vlaag toe te geven niet in bad ga of in bed ga liggen wachten tot het over is, is mij een raadsel. Waar in menig gezin gejuich op gaat als moeders aankondigt een appeltaart gaat bakken, blijft het hier bij zo’n mededeling akelig stil. Dan volgt er nog een onzeker : Ga jij die bakken of pappa? Na een dapper “ik” van mijn kant volgt een bedremmeld “ow” van de andere kant.
Niet gehinderd door ook maar enige zelfkennis besluit ik dat koekjes deze keer het slachtoffer worden en daar dochter Sophie net de kinderkookboekbijbel voor aardbeiensoep tijdens Kerst in handen heeft ( om verwarring te voorkomen: dit is een toeteke, dus geen soep vooraf!) waar ook een simpel doch smaakvol recept voor koekjes in staat, dus dat is dat, geen moeilijk gedoe of ingewikkelde procedures, koekjes op Donald Duck niveau, komt goed!
Met vooruitziende blik op deze heugelijke dag bij, waar anders, de Action van die kekke koekstempels met kreten als “home made” en “eat me”, reuze lollig, gekocht. Visioenen van de perfecte koekjes, die ik dan ook leuk in een mooi servet met een lintje er om, aan mijn lieve buurtjes schenk voor de Kerst, zóóó attent die buurvrouw Lot en bákken dat ze kan!
Ingrediënten allen present, werkwijze lezen doe ik niet aan, mijn theorie is dat alles uiteindelijk één kleffe homogene massa wordt, ik doe er op eigen initiatief nog een theelepel koffiepoeder bij en noem het alvast koffie koekjes. Donald zegt 7 minuten op 175 graden en als Donald dat zegt doen we dat. Trots als een pauw dat ik begrijp, zonder gebruiksaanwijzing, dat ik pas na het bakken moet stempelen want dat past niet op die kleine kleffe hoopjes, ik leef dus ik leer.
Compleet zonder enig vertrouwen informeert man Peter of ze al klaar zijn ( bijna lunchtijd dus dan eten we echt álles zonder hartslag).
Volgens die aangeklede ( immer zonder onderbroek, schandalig!) eend wel dus haal ik twee ietwat goor-naar-oploskoffie ruikende bakplaten met koekachtigen uit de oven, plet ze vervolgens tot bierviltjes want anders pakt de stempel niet. Eerst maar een boterhammetje eten, kan ik mij op het hoongelach voorbereiden. Mompel iets van “ze moeten nog afkoelen” en aan de lunch.
Nu ben ik al geen zoetekauw, wat dan aan die kant weer kilo’s scheelt, maar dit zijn toch écht met recht gatverdammekoekjes. Ik snap nu dat Duck geen oploskoffie in het recept had vermeld. Mocht je binnenkort een golf Obesitas-eendjes voorbij zien drijven, de koekjes zijn toch op gegaan….Volgende keer toch maar in bad/bed bij zulke verstandsverbijsterings-kom-ik-ga-iets-bakken-momenten voordat de dierenbescherming op de stoep staat!
